DE KUNST VAN DE PEN
Alleen
Is er
Iemand
Die mij
Zoals ik
Aanbid een lichaam
Een schilderij
Geboeid
Door vormen
Verdwijnen
En
Ontmoeten
In perspectief
Samenkomen
Liefheeft
Autist
Onrustig
Stuiterend
Levend in
Werelden
Die wij
Niet weten
Niet kennen
Niet kunnen
Verklaren in
Vormen en
Termen van types
Weergaloos wetend
Of vormgevend
Aan uitingen
Van ongekende schoonheid
Surrealistisch spontaan
Spattend en spetterend
Verpletterend
Scheppen zij
Luid lachend
Schreeuwend van
Opgehoopte opwinding
Wonderlijke werelden
Vormen zij
Vrij
Van voorgevormde
Verwachtingen
Leven
Zo
Laten
Zijn
Zelf
Bergen liefde.
Onze liefde brand,
als olie op het vuur.
Met mijn hand,
ruk ik je hart uit
en verruil hem
met de mijne.
Zo zullen we
altijd verbonden zijn.
Mijn bloed loopt
door jouw aderen.
De mijn door de jouwe.
Onze namen
zal ik in graniet houwen.
Rotsvast is onze liefde.
Daar komt geen steen tussen.
Ik zal je kussen.
De liefde uit je zuigen
en in de mijnen verbergen,
hoog in de bergen,
waar de lucht zuiver is.
Gedachten delen
Hoe heerlijk is
Het
Woorden
Gedachten
Fantasieën
Dromen
Te delen
Met zin
Zinnen te
Te ontleden
Met iemand
Die je begrijpt
Of anders
Respecteert
Niet om wie
Of wat je bent
Maar om
Het gevoel
Luistert
Praat
Met pauzes
Van bezinning
Een slokje thee
Koekjes
Het liefste twee
Om te delen
Geen geliefde.
Vroeger huilde ik
tranen met tuiten.
En ook buiten.
In de polder,
die verdomde leegte.
Of op weg
van mijn werk
naar huis.
Zo alleen.
Eén grote leegte.
Niemand om te troosten.
Een arm, een woord.
Een gebaar,
van liefde,
van houden van.
Nee, ik was alleen.
Er was er geen
Die dong naar
mijn hand.
Mijn lippen, een kus,
mijn hart.
Met bittere smart,
huil ik
en ween
nog steeds
alleen.
Hemelse of wanklanken
Een stuk hout
Doorboord
Met gaten doorzeefd
Zeven voor en
Eén achter
Maar o
Zo belangrijk
Bij hoog en laag
Wordt zijn waarde
Onderschat
Schuilgaand
Hoe hemels zijn
De klanken
De stiltes
Even ademen
En weer blazen door
De holle pijp
Het labium splijt
De lucht in klanken
De vingers
Vingervlug
Maar
Kun je het niet
Breng hem dan
Weer vliegensvlug
terug
Hergebruik
Al meer dan
Een halve eeuw
Laat ik mij
Afnemen
Alles dat mij
Niet meer diende
Heb ik weggedaan
In bossen
In zee
In putjes
De w.c.
De stofzuiger
Ik heb het gelaten
Gaan in de wind
Hoeveel
Van mij
Zit nu
In een ander
Via omwegen
Kom ik mezelf
Altijd weer tegen
Gedichte deuren
Gedichte deuren openen
Zo zonde
Van alle woorden en zinnen
Die mensen
Kunnen beminnen
Ze raken
Diep vanbinnen
Soms zomaar onzinnig
Dan weer duister
Doordringend
Diepgaand
Meegaande op
De emotie van
De dichter
Die deuren opent
Naar verborgen verlangens
Of heimelijke heimwee
Naar voorbije gevoelens
Verborgen achter
Bewust gesloten deuren
Gedichte deuren openen
Om alles weer voelen
Te begrijpen
Wat woorden en zinnen
Betekenen
Bedoelen